समयसँग

बिहानै
एउटा आशाको किरण बोकेर
विस्तारै सूर्य उदाँउछ
साउने झरी 
झर्झर झर्झर बर्सिदिन्छ 
घडिमा समय
एकनास बगिदिन्छ श्वासको प्रवाहमा
शान्त आकाश
पर्खिरहन्छ साँझमा एउटा जुन
हरिया कपडा पहिरिएका रुखहरुमा
चराहरुको चिर्बिराहट सँगै
क्षितिज टेकेर
जब जान्छ घाम
जव आँउछ जुन
वा
जव जान्छ जून
जव आँउछ घाम
मन
तलाउ झै शान्त भइदिन्छ
एकमुठ्ठी माटो
च्यापेर मुठ्ठीभरी
एक थुँगा फूल
छोएर औलाहरुले
प्रत्येक श्वास फेराइहरुमा
अलिकति देशको माया
अलिकति मान्छेको माया
लाग्छ
प्रत्येक पल्टको आँखा खोलाइहरुमा
पाइरहन सकियोस
जिवन्त मुस्कानहरु
अनन्त रहेका यि लामा गोरेटा बाटोहरुमा
हिडोस कुनै कहिल्यै नडगमगाउने पाइलाहरु
यि रुझेका झरीलो दिनहरुमा
लाग्छ यस्तै यस्तै
कि घडिमा एकचोटी समय उल्टो घुमिदियोस
चकित पारिदियोस अनि फेरी वास्तविकता बुझाइदिओस
खस्दै गरेको पानीको थोपो छेडेर
त्यो घामको किरणले
बाँडिदिओस इन्द्रेणीका मालाहरु
प्रत्येक मन मनहरुमा
प्रत्येक वस्ति वस्तिहरुमा
हरक्षण हरवखत...

साउन–६, नयाँ बानेश्वर, काठमाडौँ