फेरी आमाले मिस्डकल गर्नुभयो ।
काठमाडौं शहरबाट दुई–तीन घन्टाको दुरीमा भएपनि घर नगएको पूरै दुई मास भइसकेको थियो । माइतबाट एक बर्ष सम्मलाई बिदा लिएर घरतिर हिडेकी चेली झै असार हात हल्लाएर जाने तरखर गर्दै थियो । कत्ति मिस्डकल गर्छिन यि आमा–ढामा पनि ! भुतभुताउदै आकास हेरेँ । आकासले चिसो कालो मन्डी ओढीरहेको थियो । झोलामा एउटा छाता कोचेँ र लागेँ घरतिर । झोलाको भित्री खापामा फुच्चे क्यामेरा निदाइरहेको थियो । बाटोमा उसलाई ब्यूँझाए, उसले च्याप्प समातेका केही दृश्यहरु पस्कँदै छु तपाइहरु माझ:
साँखुः मनै लोभ्याउने हरीयो धानबाली
जोरधारो र बुढी आमैः शहरमा कहाँ पाउनु यस्तो पानी ? तर पाइन्छ अलि परको फेदी गाँउमा ।
गरे जे पनि हुन्छः फेदीमा ग्रीन हाउस पद्धतिबाट खेती गरिएको गोलभेँडा
फेदीस्थित एक पसल, जहाँ कुकुर र बिरालोको माया पिरती औधी झाँगीएको रहेछ ।
कुइरोसँग लुकामारी खेल्दै काठमाडौँको कणार्ली–नाङलेभारे...
उस्तैनै छन् गाँउका दुःखहरु
साँखुः मनै लोभ्याउने हरीयो धानबाली
जोरधारो र बुढी आमैः शहरमा कहाँ पाउनु यस्तो पानी ? तर पाइन्छ अलि परको फेदी गाँउमा ।
गरे जे पनि हुन्छः फेदीमा ग्रीन हाउस पद्धतिबाट खेती गरिएको गोलभेँडा
फेदीस्थित एक पसल, जहाँ कुकुर र बिरालोको माया पिरती औधी झाँगीएको रहेछ ।
कुइरोसँग लुकामारी खेल्दै काठमाडौँको कणार्ली–नाङलेभारे...
उस्तैनै छन् गाँउका दुःखहरु
